Fragment

NOTICE: The following blog is in Filipino. 

Minsan nasa eksaktong panahon at oras ka na tila ang lahat ng bagay sa mundo ay tumitigil. Sa moment na yun, lumukso ang damdamin mo, nag-iba ang pintig ng puso mo, at kinilig ang lahat ng atay at balun-balunan mo. Pakiramdam mo ay lumiwanag ang langit gawa ng mga fireworks na pang-Pyrolympics sa MOA. Wala namang mali doon dahil lahat naman tayo ay may karapatang makaranas ng imaginary fireworks kasabay ng pagkire ng laman loob. Ang mahirap ay kapag nanatili ka sa moment na yun. Sapagkat habang ikaw ay nasa moment na yun at haharang-harang ka sa daan, ang sanlibutan ay patuloy na uusad; magaganap ang magaganap nang hindi ka hinihintay – may mga tatakbo, maglalakad, mananalo, matatalo,  manganganak, matatapilok, madadapa, kakain, mabubulunan, magugutom, mamamalimos, sasahod, hindi sasahod, mamomroblema, madedepress, magpapakamatay, mamamatay, magluluksa, tatawa, magtatagumpay, uunlad sa buhay, masasawi sa pag-ibig, at lahat ng action word na maisip mo – lahat 'yan patuloy na mangyayari, at hindi ka aantayin. Huwag na huwag mo 'yang kakalimutan. At sa oras na nananatili kang tulala at palutang-lutang sa panaginip mo, nawa ay hindi ka tumatawid sa kalsada dahil kapag nag-green ang stop light na 'yan at hindi ka nagising sa iyong wastong ulirat, hindi ka sasantohin at aantayin ng mga kaskaserong ordinary buses na 'yan.